اربعین سفر سختی است، نمی‌توان انکار کرد؛ سفری سخت، اما مملو از لذت. مسیر ۸۰ کیلومتری نجف تا کربلا دیدنی است. این حجم از عشق و ایثار مردم کشور عراق دیدنی است. گام‌هایی که به سمت کربلا با تمام خستگی حرکت می‌کند دیدنی است. پیرمردی که دست پیرزنی را گرفته دیدنی است. سالخورده‌ای که روی ویلچر نشسته و هر ۱۰ عمود یک نفر داوطلب می‌شود تا صندلی او را هدایت کند، دیدنی است. وفور نعمت و دست‌ودلبازی‌های مردم عراق دیدنی است. همه چیز دیدنی است. باید عاشق بود و هدف داشت، وگرنه جز خستگی جسم حاصلی نمی‌ماند، اما اگر با دل و روح سفر کنید، نتیجه خستگی جان جز رشد و قدرت گرفتن نخواهد بود. با همین نگاه کلی است که این مسیر در این سال‌ها خالی از بانوان، کودکان و حتی نوزادان نیست. قدم‌به‌قدم کودک و قدم‌به‌قدم کالسکه‌هایی که کودکان در آن قرار دارند. این رسم صرفاً بین ایرانی‌ها نیست، بلکه کافی است مادران عراقی را ببینیم که از سرتاسر این کشور راهی این مسیر می‌شوند. برخی از خانم‌های عراقی چندین کودک را به همراه خود دارند. ساده سفر می‌کنند، حتی بدون هیچ کیف و کوله‌ای روز‌ها و ساعت‌ها پیاده و در حالی که روبنده بر صورت دارند، حرکت می‌کنند، اما چرا این سختی را به جان می‌خرند؟! چه حاصلی دارد؟!
در آستانه اربعین سراغ مادرانی رفتیم که سال‌هاست با فرزندان خود راهی سفر اربعین می‌شوند.
بچه‌ها برای سفر اربعین لحظه‌شماری می‌کنند
زهرا ۳۶ ساله است. سال‌های اول به همراه همسرش و بعد از آن هر ساله به همراه فرزندانش راهی کربلا شده است. حسین شش ماهه بود که در سرمای زمستان و اربعین سال ۱۳۹۵ راهی اربعین می‌شود. لباس گرم، کالسکه، فلاسک و آب جوش از ملزومات این سفر برای زهرا بود. خودش می‌گوید سخت بود، اما اگر حسین نبود ما نمی‌توانستیم تمام مسیر را پیاده برویم، انگار که حسین دعوت شده بود و ما تنها باید او را تا حرم می‌رساندیم. از او می‌پرسم چرا خب این سختی را به جان خریدی و با بچه راهی شدی؟!
مطمئن و محکم پاسخ می‌دهد: این من هستم که خادم بچه‌ها هستم و حضور پاک و معصوم آن‌ها در این مسیری که همگی یک صدا ظهور امام زمان (عج) را می‌خواهند، یک ضرورت است، البته زهرا می‌گوید چه زمانی که اربعین در زمستان بود و چه حالا که در تابستان است، تمام تلاشش را معطوف می‌کند تا بچه‌ها کمترین آسیب را ببینند. آن‌ها هر ساله برای رسیدن به این سفر لحظه‌شماری می‌کنند و یکی از شیرینی‌های سفر برای بچه‌ها، هدیه دادن به کودکان عراقی است.
تمرین صبر و سختی برای کودکان
زینب ۳۲ ساله می‌گوید امسال دهمین سال سفرش به عراق برای اربعین و پیاده‌روی است. یاسر الان ۱۱ ساله است و از همان سال اول با یاسر در اربعین حاضر می‌شوند. به اعتقاد وی بچه‌ها در این سفر تمرین صبر می‌کنند. صبر در برابر خوردن، خوابیدن، آسایش و حتی بازی و تفریح به سبکی که در شهر دارند. چه چیزی بالاتر از تربیت صبورانه برای بچه به صورت عملی؟!
هر یک بچه، یک شمشیر بر سر کفر
الهام ۲۶ ساله سال دوم سفرش به کربلا در اربعین است. از او درباره دلیل اینکه بچه‌ها را با خود همراه می‌کند پرسیدم که گفت: شیح حسین انصاریان می‌گوید اثر راهپیمایی اربعین از یک میلیون بمب بر سر امریکا و اسرائیل بیشتر است و حضور هر زن و بچه در اربعین، یک شمشیر بر سر کفر و شرک است.
اربعین خانوادگی با ۶ بچه قدو‌نیم‌قد
مریم ۴۲ ساله و مرضیه ۴۰ ساله، این دو خواهر هر کدام سه فرزند و روی هم شش فرزند دارند که در این میان، تنها فرزندان اول تا حدی از آب و گل درآمده‌اند و مابقی از یک تا هفت‌ساله هستند. می‌خندند و می‌گویند ما با قدو‌نیم‌قد در اربعین هر ساله شرکت می‌کنیم، البته که سبک سفر آن‌ها کمی هم پیچیده است، اما باور دارند حتی برای نصف روز هم شده باید در این مسیر قرار بگیرند. این افراد هر ساله چندین سفر خارج از کشور دارند و به کشور‌های اروپایی هم سفر می‌کنند. به قول مریم و مرضیه بچه‌ها به عشق هم و پیاده‌روی و بازی با بقیه بچه‌ها می‌آیند. هر دو می‌گویند خیلی سخت است، اما هیچ سفری حتی بهترین کشور اروپایی هم لذت این سفر را ندارد.
سختی با بچه برای دوری از راحت‌طلبی
فاطمه ۳۷ ساله و دارای چهار فرزند است که هر ساله با بچه‌ها سفر می‌کند. وی معتقد است: سازندگی و رشد در سختی‌ها بوده و اربعین همان سختی درست و بجایی است که اثر تربیت آن موجب رشد معنوی بچه‌ها در آینده می‌شود. همین قدم‌هاست که باعث می‌شود آن‌ها بعد‌ها در این مسیر قرار بگیرند. می‌گویند با بچه سخت نیست؟! چرا هست! اما چرا ما دائماً دنبال راحت‌طلبی هستیم؟! چرا برای بردن بچه‌ها به خارج از کشور از این سختی‌ها حرفی زده نمی‌شود و فقط در اربعین از سختی می‌گویند؟!
صدای اربعین با بچه‌ها به گوش جهان می‌رسد
یاسمن کم‌سن‌و‌سال است. ۲۱ ساله است و کودکی یک ساله دارد. سال اولی است که می‌خواهد با کودک خود به سفر برود و به رغم آگاهی به سختی‌های این راه می‌گوید: امام حسین (ع) با زن و بچه به کربلا رفت. ۱۴۰۰ سال پیش راحت‌تر بود یا حالا؟! دم از امام حسین (ع) و امام زمان (عج) می‌زنیم، اما از هر سختی و مشقتی خود را دور می‌کنیم. صدای اربعین با بچه‌ها به گوش جهان می‌رسد و من هم می‌خواهم در نشر این صدا شریک باشم.