آشیانه عقاب در پس مه و بر فراز سوادکوه

 تابستان دارد از راه می‌رسد و با توجه به تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها، سفر‌های تابستانی هم آغاز می‌شود. در فصل گرما، مسافران و گردشگران سفر به مناطق خنک و سردسیر را بیشتر ترجیح می‌دهند. شهر آلاشت، یکی از جا‌های دیدنی شهرستان سوادکوه در استان مازندران است که به‌دلیل فاصله کم با تهران، طبیعت بکر و زیبا، آب و هوای مطبوع و دلپذیر و وجود جاذبه‌های طبیعی و تاریخی، کوچه‌های باریک و سنگفرش و خانه‌های خشتی با سقف شیروانی چوبی، در سال‌های اخیر مورد توجه گردشگران قرار گرفته است. آلاشت، بهشت تاریخی مازندران و منطقه‌ای رؤیایی و خیال انگیز با چشم‌اندازی از کوه‌های مه گرفته و باغ‌های میوه است که بر فراز ارتفاعات به شما امکان قدم زدن روی اقیانوسی از ابر‌ها را می‌دهد؛ پدیده‌ای اعجاب‌انگیز که امکان ندارد تجربه آن را فراموش کنید.

آشیانه عقاب در ارتفاع ۱۹۰۰ متری
۳۹کیلومتر مانده به سوادکوه مازندران، آلاشت قرار گرفته است. یکی از ییلاق‌های مه گرفته شمال کشور که در بهار و تابستان به دلیل هوای خنکش خیلی‌ها آن را برای سفر انتخاب می‌کنند. هم هوایش خوب است و هم دیگر کجا می‌شود این همه زیبایی را یکجا دید؟ کل مسیر رسیدن به آلاشت دیدنی و سرسبز است به خصوص وقتی نزدیک پل ورسک و سوادکوه می‌شوید. این منطقه در ۲۳۷ کیلومتری تهران و در ارتفاع هزار و۹۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است. این منطقه که محلی‌ها به آن اِلاشت هم می‌گویند در زبان مازندرانی به معنی آشیانه عقاب است. وجه تسمیه این اسم به خاطر عقاب‌های زیاد اینجاست که در کوه‌های بلندش آشیانه دارند. این منطقه جزء رؤیایی‌ترین جا‌های ایران است که تا چشم کار می‌کند، سرسبزی و مه است. روستای آلاشت یکجور قشنگ است و ارتفاعاتش جور دیگر. شما در روستا، در کوچه‌های تنگ و باریک و سنگفرش که خانه‌های خشتی و شیروانی‌های چوبی دارند، قدم می‌زنید و از آن همه قشنگی و چیز‌های جدید و بکر لذت می‌برید. درختان سیب، آلو و گیلاس جزء جدایی‌ناپذیر طبیعت آلاشت هستند و از روستا که راه ارتفاعات را در پیش بگیرید ابر‌ها مدام شما را دربرمی‌گیرند.
مسیر رفتن به آلاشت برای تهرانی‌ها
از تهران و از طریق آزادراه تهران – پردیس وارد جاده فیروزکوه می‌شوید. پس از عبور از شهر فیروزکوه و زیرآب استان مازندران به شهر پل سفید خواهید رسید. بعد از عبور از این شهر وارد دوراهی آلاشت در سمت چپ جاده (روبه‌روی پلیس راه) شوید و حدود ۳۷ کیلومتر را در جاده فرعی و پیچ‌وخم‌هایش برانید تا پس از ۴۵ دقیقه به آلاشت برسید. برای پیدا کردن جاده آلاشت می‌توانید از تابلوی «آلاشت ۳۵ کیلومتر» در جاده کمک بگیرید تا مطمئن باشید که در مسیری درست هستید. قبل از ورود به شهر آلاشت محله‌ای به نام «کاربار» وجود دارد. بعد از کاربار و در نزدیکی شهر آلاشت به جایی به نام «کاربار تپه‌سر» می‌رسید که پاتوق شب‌های مردم آلاشت است. اهالی آلاشت در شب‌های تابستانی در این مکان کنار یکدیگر جمع می‌شوند و به گپ و گفت می‌پردازند. پس از کاربار تپه‌سر در ورودی شهر آلاشت مازندران، یک دوراهی وجود دارد که راه سمت راست آن با سربالایی به فروشگاه، مسجد، شهرداری، مخابرات، امامزاده حسن یا به‌قول محلی‌ها سرکوه و روستا‌های زیحون و سوادرودبار ختم می‌شود و راه سمت چپ هم که سرپایینی است به شهر آلاشت، موزه مردم‌شناسی و روستا‌های هلی چال و چرات می‌رسد. مسیر امامزاده حسن یا جاده سرکوه، یک جاده جنگلی است که هرچه در آن بالاتر بروید با زیبایی بیشتری روبه‌رو خواهید شد. این منطقه بکر به پارک جنگلی هم معروف است.
پوشش گیاهی متنوع
شهر آلاشت دارای پوشش گیاهی متراکم و متشکل از درختان گیلاس، سیاه ریشه، گردو و فندق، تلکا، زالزالک، ازگیل، زرشت، ترنج، سف، ممرز، مرس، موزی، صنوبر، سرو، کاج، سیتی، آلوچه، آلو سیب، گلابی، آلبالو، شاه توت، زردآلو، هلو و … است. در این منطقه همچنین گیاهان دارویی مانند بنفشه، گل پامچال به زبان محلی بچابچا، گل گاوزبان، آویشن کوهی (آشمک) و سایر گیاهان خودرو متعلق به اقلیم کوهستانی می‌رویند. در سفر به آلاشت به‌هیچ‌وجه نباید از خوردن غذا‌های محلی غافل شد؛ غذا‌هایی که طعم آن‌ها برای همیشه زیر زبان می‌مانند و تجربه سفر به این بهشت مه‌آلود را تکمیل می‌کنند. سبزی پلو با گردو، دیس کباب (بره کامل شکم‌پر با آلو و مغز گردو)، ورساق، کنس نون، کئی پلا (کدو حلوایی ریز سرخ شده با شکر به‌همراه برنج، نیمرو و ماست) و شیش‌انداز (غذایی شبیه به فسنجان و متشکل از رب ازگیل، دانه انار و تخم‌مرغ) از جمله غذا‌های محلی و لذیذ آلاشت هستند. مسجد جامع آلاشت، مقبره دختر پاک که زنان می‌توانند از آن دیدن کنند و خانه صنایع دستی از جاهایی است که حتماً به آن باید سر بزنید. جاجیم و چادرشب و جوراب‌های بافته از جمله مهم‌ترین سوغاتی‌های آلاشت است. آلاشت مازندران را به رصدخانه‌اش هم می‌شناسند. بعد از آخرین خیابان بلند آلاشت که به مسجد امام حسین (ع) ختم می‌شود، پلکانی طولانی را که بروید، به رصدخانه کوچکی می‌رسید که سه طرفش پرتگاه و یک طرفش کوه است. این رصدخانه تنها رصدخانه شمال ایران محسوب می‌شود که به رصدخانه آیت‌الله مازندرانی هم معروف است. در این رصدخانه دو تلسکوپ قوی قرار گرفته که می‌شود با آن‌ها آسمان گاه پرستاره روستا را دید.
اقامت در بوم‌گردی‌ها
از آنجایی که این منطقه، منطقه‌ای کوهستانی است، بهترین فصل سفر به آن تابستان و به خصوص مرداد ماه است که شاه‌توت‌ها هم رسیده‌اند. اگرچه اوایل پاییز هم اگر سرمای هوا را به جان بخرید می‌شود به آن رفت. آلاشت هتل ندارد ولی روی اجاره خانه‌های روستایی، ویلا و همچنین سوئیت‌های شهرداری می‌توان حساب کرد.