اثری که هم‌اینک در معرفی آن سخن می‌رود، رخداد عظیم انقلاب اسلامی در شهر دزفول را مورد بازخوانی قرار داده است. این پژوهش از سوی غلامرضا درکتانیان انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی، به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر در اشارتی کوتاه، اینگونه به بازنمایی موضوع تحقیق پرداخته است: «انقلاب اسلامی ایران، انقلاب منحصربه فردی است که برعکس سایر انقلاب‌ها، از بدو شروع تا پیروزی خود، در گستره وسیع ایران به وقوع پیوست. انقلاب، خاص یک گروه یا قشر یا شهر یا استان نبود. این ویژگی را می‌توان ناشی از ماهیت اسلامی‌آن دانست. هویت اسلامی در سراسر ایران، مشخصه بارز هر ایرانی بوده و با این ویژگی مشترک، شاهد حضور و حماسه‌آفرینی آحاد مردم ایران در این نهضت اسلامی هستیم. با این ویژگی دیگر نباید رویداد‌های انقلاب اسلامی را فقط در تهران یا شهر‌های بزرگ دنبال کرد. دزفول از جمله شهر‌هایی است که اینک تاریخ انقلاب اسلامی آن در قالب پژوهشی مستند و مستدل ارائه می‌شود. دزفول در تاریخ علمی و مذهبی ایران، جایگاه برجسته‌ای دارد. این شهر که زادگاه ده‌ها عالم دین و مجتهد بزرگ است، در تاریخ انقلاب اسلامی نیز‌پابه‌پای نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی، در کنار مردم سایر شهر‌ها مبارزات درخشانی داشته و در این راه شهدای گرانقدری، چون حجت‌الاسلام سبحانی تقدیم انقلاب اسلامی‌کرده است. با توجه به فعالیت جوانان مبارز و مسلمان در دزفول، جوانان این سامان را در تاریخ انقلاب اسلامی، می‌توان از پیشگامان دفاع مسلحانه از انقلاب اسلامی به حساب آورد. همچنین تعداد شهدایی که دزفول تقدیم انقلاب اسلامی‌کرده، قابل توجه است….»
«انقلاب اسلامی در دزفول» در فصلی از خویش، نقش عشایر این منطقه در انقلاب اسلامی را به ترتیب پی آمده باز می‌خواند: «از اقدامات بسیار جالب عشایر و روستاییان دزفول که حکایت از آگاهی سیاسی بالا و حضور آن‌ها در صحنه‌های انقلاب داشت، ورود آن‌ها در روز ۲۲ دی ۵۷ به شهر دزفول بود. در این روز عشایر و روستاییان اطراف دزفول، در حالت یک راهپیمایی باشکوه وارد شهر شدند و مورد استقبال شورانگیز مردم قرار گرفتند. به‌ا ین ترتیب یکی از جلوه‌های خدایی و معنوی انقلاب اسلامی و ملی در دزفول، با تمام و کمال به منصه‌ظهور رسید و وحدت و اخوت بی‌آلایش شهری و روستایی عشایر را بر همگان آشکار کرد. مردم یکدیگر را در آغوش گرفته و با چشمانی پر از اشک، برای پیروزی انقلاب دعا کردند. این اتحاد و همدلی بین اقشار مختلف مردم از عوامل مهم پیروزی انقلاب اسلامی بود و این واقعه به خصوص از آن جهت اهمیت داشت که ساواک دزفول خیلی تلاش کرد تا عشایر اطراف شهر را جهت حمله به شهر و ایجاد آشوب و بی‌نظمی تحریک کند، ولی موفق نشد. سیداحمد زرهانی در این خصوص می‌گوید: عشایر دزفول به دلیل تأثیری که مردم این شهر روی آن‌ها داشتند، حاضر به همکاری با رژیم جهت سرکوب انقلابیون و مردم نشدند. هر چند که ساواک خیلی تلاش کرد تا آن‌ها را علیه انقلابیون متحد کند، ولی عشایر فهیم دزفول با رژیم همکاری نکردند… روستاییان نیز در زمان اعتصاب بازار و تعطیلی مغازه‌ها و نانوایان در روز‌های آتش و خون، نان می‌پختند و به مردم شهر هدیه می‌کردند. کشاورزان و روستاییان خود نیز از وضعیت بد کشاورزی و سیاست‌های وطن‌فروشانه محمدرضا پهلوی در واگذاری زمین‌های کشاورزی به شرکت‌های خارجی، شاکی بوده و خواهان قطع دست بیگانگان و رژیم حامی آن‌ها بودند….»